kimsenin
geçmesine
izin
vermeyecek
kadar
dar,
yolu
düzene
sokmayacak
kadar
kaldırımlı
ve
matematiği
anlamsız
bir
yol...


darlığı
insanın
ruh
yapısında,
kaldırımı
selvilerin
ardında,
anlamı
ise
ayrıntılarda
saklı
yol...


kaç
kişidir
bu
dar
yola
hayatla
mücadele
dolu
bedenini
sığdıran...
sonu
ve
dönüşü
olmayan
kaldırımda
yürümeye
çalışan...


... yol
kenarında
selviler...
ve
kim bilir
kaç
kişidir
sevimsiz
selvileri de
alarak
inandığı
tarafa
giden...
tabi
görüntüdeki
selvili
mezarlıklarda
ayrılan
yerde
kala
kalmadıysa...


...düşüncedeki
hezeyanlar
gibi
fare
ölüsü
renkli
yol...


kaç
kişi
işin
içinden
çıkılmaz,
baş belası,
kapkara
düşüncelerini
almış,
grileşmiş
bir
asfaltla
kaplı
yolun
kenarında
hiç
yardım
etmeyecek
kadar
heybetli
duran
selvilerden
diledi
“aman”...


yoldan
gelip
geçen
insanlar,
yitip
giden
canlar,
hiç
durmadan
değişen
mevsimler...
hep
o
yolda...


yolun
ayrıntısında
ise
malum
şahıs
şeytan...


ne
zaman
fark ederdi
onun
için,
ne de
mekan...
yolun
sonu
ise
selvilerle
dolu
na mekan...


ayrıntıları
sevmemin
nedeni
şeytanın
hoş
olmayan
tavrını
çıkarmamak
adınaydı
belki,
belki de
ayrıntılarda
dolaşma
inadı...


turuncuda mıydı
şeytan
yoksa
fare
ölüsü
renk
olan
gri
ile
kapatmamda mı
bu
sevgiyi...
ufak
bir
ayrıntıydı
sadece
benimkisi...


ayrıntısı
çok
şeytanı
bol
bir
yol
hikayesiydi...


aklıma
takılan
tek
soru
ise:
peki
bu
dost
görünümlü
şeytan
hikayenin
neresindeydi?


şaşırtıcı
değildi
aslında
cevabın
tekliği:
hikaye
ayrıntılarla
dolu
olduğundandı
şeytanın
yok
oluşunun
sebebi...

izmir , 06/05/2007