Bırakın beni yalnızlığıma,
Dokunmayın aciz yaşantıma,
Kendim çizeyim doğru yoluma,
Bırakın yaşasın garip hayatına..

Hep gönül güzel görmek istedi,
Hiçbir zaman güzel gün görmedi,
Mutluluk görmekti asıl emeli,
Ömrü geldi geçti o göremedi…

Çevresine bakıp gördüklerine imrendi,
Onların hep en iyisi olmaktı emeli,
Her önüne gelenler hep onu engellendi,
Hayaller de kaldı hiç gerçekleşmedi…

Haykırdı bağırdı duyan olmadı,
Hep kendinden verdi almadı,
Neden böyle oldu diye de sormadı,
Ne yapalım dili söyleyip soramadı..

Üç günlük dünya dedi geçti,
Hep sevgilerini başkalarına verdi,
Küçük bir karşılık göremedi,
Gülmeleri özledi ama gülemedi..

Bundan sonra dedi kendine,
Dinleme artık hiç kimseye,
Ne varsa kendinde ve sende,
Hayatını yaşa düşünme diğerine..

Bırakın garibin üzerinden ellerinizi,
Görün dışlamayın onun sevgilerini,
Sizin için harcadı tüm günlerini,
Bir kez kendini görsün kendini…

Oda insan anlasın yaşadığını,
Sevgisiz yaşamın olmadığını,
Bırakın karışmayın hayatını
O bir insan insanca yaşamalı…