Çamurlu derme çatma evleri
Sevgi dolu,cehalet içinde zihinleri,
Herşey bildikleri gelenekleri,
Diri diri gömerler melekleri…

Derme çatma bir evde büyüdü Asiye,
Önünde küçük bir bahçe,lükstü mahalleye,
Genç kız olmaya yol almıştı amma,
Gelin etmek için ne gerek vardı aceleye.

Daha henüz basmıştı onaltısına,
Komşular görücü dayandı kapısına,
Ak pak,pembe yanak, benzerdi bir ceylana
Kız kısmı çok beklemez bağladılar karara

Nişan,düğün oyun gibi geldi Asiye’ye,
Daha çocuktu; aklı ermiyordu başına gelene,
Ürkek bir ceylan gibi bakıyordu etrafa,
Genç bile olamadan kadın olmuştu sabaha…

Kalabalık evdi vardı zebani gibi bir kaynanası,
Cehalet dizboyu,farklı değildiki anası,
Ay olmuştu daha gelin olalı,
Şarttı sanki hemen gebe kalması.

Doktor,hekim bilmez taşırlar hocaya,
Okuturlar,üfletirler,güvenirler muskaya,
Büyümesini beklemek gelmez kimsenin aklına,
Daha et bebe değil bez bebe lazım ona…

Derken gebe kaldı ama inanmaz kaynana,
Kusuru varmış gibi örtmeye çalışır ana,
Doğum sancısıyla kıvranırken bile,
Bebek çıkana kadar inanmadı kaynana…

Doğurunca bitecek sanmayın çilesi,
Yirmi kişilik bir evde bitermi işleri?
Kaynana kayırır akraba gelinleri,
Asiye hasrettir emzirmeye bebeyi…

Ogün ekmek pişirecekti Asiye,
Bebesi hastaydı, düştü tasaya,
Yarın pişirsem dedi kaynanaya
Ben bakarım dedi,sen geç tandır başına…

Asiye ekmek yaparken aklı bebede,
Acele ettikçe,artar hamur leğende
Yüreği acır duramaz koşar eve,
Bakakalır kaynananın kucağındaki ölü bebeye…

Zamansız olmuştu herşeyi Asiye’nin,
Acıları katlanmıştı,kaybetmişti canını,
Ne günahı vardı yaşıyordu bunları,
O seçmemişti bu hayatta olmayı… ÇÖL