Uykusuz bir gecenin yorgun sabahına daha uyandım
Beynimi yıkadım amma
Yüreğim hala senin uyku sersemliğinde
Daha sana yattığım geceden uyandıramadım onu
İlk defa yenilmek korkutuyor beni bu sabah…
Ya sevmezsen?

Karşımda kendinden emin gözlerin
Ellerin bir çocuğun eli kadar narin
Tutmak için can atıyor yüreğim
Ve lanetler yağıyor dört bir yandan
Sensiz geçen yıllara
Fakat bende cesaret yok, ürkeğim…

Ve ilk defa güçsüz hissediyorum kendimi
Gözlerinle buluştuğum nokta
İşte o vakit
Keşke adını bilmeseydim diyorum,
Senin mi yoksa aşkın mı diye,
Karar veremiyorum…
Ya kal benimle sonsuza dek
Ya git!

Öylesine yıkılıyorum bilemezsin
Evrendeki benle kıyaslıyorum
Sendeki benle kendimi
Ve kalbimi beynime yaslıyorum
Düşünüyorum bu bendeki oluşumu,
Karşında ne kadar küçük ve çaresiz oluşumu…

Dudaklarından çıkan her bir kelime
Suya taş atarmışçasına büyüyor içimde
Benim sözlerimse dolanıyor dilime
Tek zorluk hangisini söylemedeki seçimde
Git söyle diyor aşkını içim de…
Seni sevdiğimi bir türlü söyleyemiyorum!

Nereye gitsem kulaklarımda sesin,
Burnum ise beynime kazımış
Kayıtsız kalmış her kokuya
Neyi koklasam senin nefesin…

Her şey bana seni sevmemi söylüyor
Uzaklaştıkça yaklaşıyorum sana
Ama tek korkum yaklaştıkça
Uzaklaşmaktan korkuyorum senden
Kendime bile söyleyemezken bu emsalsiz sevgimi
Ve o tek korkumu aştıkça
Ya sende yoksa bana açılan gemi
Ya indirmeyecekse seni bende bu sevda treni
Diye düşünmekten alamıyorum kendimi…

Kim bilir belki bu oyunu karşılıklı oynuyoruz
Ben kendimle oynadığımı sanarken,
Belki aynı korkular içindeyiz
Aşk için ateşlerde yanarken
Asıl bencillik ve kaybediş söylememek olsa gerek
Oysa söylenecek ve kazanacak çok şey varken…

Mr. KeF/SıЯ@đιŠι 3Ski©i