Sana gidiyorum, demedim ki hiç ben gülüm,
Oysa sen söylemiştin bana olumsuzluklarını,
Şimdi gelip bana "yaşarmı bu can sen olmadan" diyorsun.
Yaşar gülüm, dün nasıl yaşıyorsa bu günde yaşar.

Şimdi gelip de gidiyor musun diye sorma bana.
Ben hiç gitmek istemedim gönderen sensin.
Ne yarı yolda koymayı ne terk etmeyi istedim seni,
Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi.
En az senin kadar hüzünlüyüm ben de.
Velhasıl gülüm senin kadar kederliyim.

Cansız bedenime geldiğinde, yeniden bağlamıştın hayata.
Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç vermiştin bu cana,
Ne yaptıysam olmadı bir türlü inandıramadım seni.
Suçluymuşum gibi sen sorgularken beni kafanda ,
Ben iki dudağından dökülecek bir çift söze bakıyordum.
Biliyor musun gülüm bir tek sözün bağlardı beni sana ,
Oysa sen hayata küsmüş, hep susmanın koynunda idin.

Sen bilmezsin gülüm aşkın içine bir kez girdi mi kuşku
Hiç bir çare gelmez elden teslim alır bedenleri de.
Ne yaptıysam ne ettiysem bir türlü inanmadın bana,

Hatırlıyor musun sana demiştim sakın unutma diye,
Hani; demiştim gönül bahçemizdeki çiçekler ağlamasın,
Açmadan kırılmasın dalları, sulayalım sevgimizle demiştim ya,
Demiştim değil mi ? dilin tutuldu değil mi ? ondan susarsın böyle,

Bak işte yapraklar düşer birer birer boyunları bükülür,
Hiç bir şey gelmez elden öyle seyredersin çaresiz,
Vakit çok geç olur bakarsın ardın sıra;
Toprağa düşer cansız bedenleri çiçeklerin,
O zaman değil "çiçekler", sen bile "ağlarsın gülüm"