Küçük bir kız çocuğuydum vaktiyle
Saçlarım vardı uzun
Rüzgarla dans eden
Bir de papatyadan tacım.

Tüllerle bezeli sepetim vardı elimde
Toplardım yılların solmayan kırçiçeklerini
Geceleri sulardım onları gizlice.
Ne zaman ki yaban bir el uzanır
Annemin sıcak kollarında alırdım nefesi

Tek oyuncağım sarı bukleli bebeğimdi
Oynamayı sevmedim ki ben hiç
Maskeli oyunlara çağrıldım defalarca
Kaçkın oldum,oyun bozan oldum
Fakat hiç pişman olmadım oynamadığıma.

En çok puanlı elbisemi sevdim
Rengarenk, bahardı üzerimde taşıdığım
Yüzümde tebessüm vardı hep
Göz boncukları geceye saklı
Ya da kuytu köşelerde sessizce

Masallar uykularımı süsledi sadece
Oysa uyanık zamanlardı çok olan
Gerçekler hiç benzemedi anlatılanlara
Ve…
İnanmadım ben küçük de olsam masallara.

Kırmızı pabuçlar ayağımda
Dünya üzerinde bale yapardım
Geceleri pabuçlar başucumda.
Hayallerim vardı çelimsiz,pembe
Çocuktum işte…
Küçük bir kız çocuğu.

Bir solukta içime kaçtı siyah
Cümbüştü hayat hani
Renkler kayboldu
Karanlık çöktü şimdi…

Devrim Tülay Aydın
19.04.2009

ŞİİRİME TÜM ŞİRİNLİĞİYLE SES OLAN ARZU BUSE ERASLAN’A TEŞEKKÜRLERİMLE...