Bekletme Sevgili

Gecenin ay ışığına teslim olduğu anda
Yıldızlarım sönüyor gönlümde hazin hazin
Sevgiler zirve yapıyor güneş doğduğu zamanda
Gözlerim her yanı görüyor hüzme hüzme
Akıyor her şey dilimlerini bırakıyor elimde
Düşüyor gönül haneme doluyor hüzün

Bir ızdırabı hayat geçip giderken ömür deryasının içinden
Saksıda kuruyor ellerine verdiğim karanfiller


Takılır mevsimler kışa göz kırpan son baharın peşine
Kurumuş bir dal gibiyim ateşinle yanmakta göğüs kafesim
Eriyen her bir kar kristallerini tualime düşüreceğim
Ardıma bakmadan hayatta seni yaşayacağım
Düzmece fallar gibi toz pembe hayatı
Güneşin önüne ısrarla sererek koyacağım
Belki de kurur göz pınarlarımın ırmağı


Hadi durma şafağa yat güneşim
Yakılsın tüm yoluna sokak lambalarım
Takılı kalsın göz bebekleri dünyamın
Açılsın perdeler arz edilsin mavi hülyalarım


Bekliyorum hat boyu uzanıyor yollarım
Ağır aksak yükseliyor üzerinde rüyalar
Keskin kayalara düşen keklik gibi
Salınıyor gözlerin
Edasına kapılıyor bozuk tüm radyolar
Çalıyor göğüs kafesimde arsız arsız


Şimdi durma karşımda mavi bir karartı gibi
Kafi gelsin tüm kesişmeler hat boyu
Uzunca bir uğrağım var sana adadığım
Bekletme sevgili tahammülüm yok artık
Özüm özüne dönük sevgi ve özlem dolu…

Bekletme sevgili bekledim yeterince…!
Artık çok üşüyorum...




02-12-2009 Hayrettin