Aşık Kazanoğlu:

Cennet’ de gözümü açtım
Adem’le bir yaş idim ben.
Savruldum Dünya’ya düştüm
O zaman tek baş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Cehennem’in kapısına
Gerilen bir döş idim ben.
Hakk’ ı seven güzellerin
Gözlerinde yaş idim ben.

Aşık Kazanoğlu:

Tüm bedenler yoğrulurken
Gönüller huzur bulurken
Beytullah inşa olurken
Sırtımda taş taşıdım ben.

Mustafa Ceylan:

Gül’düm Leyla avucunda
Rüzgâr idim saç ucunda
Geceleri baş ucunda
Hilal gibi kaş idim ben

Aşık Kazanoğlu:

Yuvama varayım derken
Hep düldülünü everken
Ol Ali iftar ederken
Sofrasında aş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Gökle yerin birdir hali
Kâmil insan oğul balı
Bekir, Ömer, Osman, Ali
Hepisinde hoş idim ben.

Aşık Kazanoğlu:

Fiyatımız çıkmaz kırka
Küçülttüler kırka kırka
Karani’ye oldum hırka
Sanmayın kumaş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Çanakkale Boğazında
Nice aşıklar sazında
Bülbüllerin avazında
Kutluca bir iş idim ben.

Aşık Kazanoğlu:

Hakikat vardır içinde
Ona uydum her biçimde
Mekke-Medine göçünde
Yuva yapan kuş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Sevda eksilmedi tende
Çok sırlar saklıdır bende
Kerem Aslı’ya gidende
Ona arkadaş idim ben.

Aşık Kazanoğlu:

Kadr-i Mutlak’dır yazan
Gerçekten ayrılmaz ozan
Dediler çık oku Ezan
Bilal-i Habeş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Gönül akar bir dereden
O akıştır bak yâr eden,
Kubbelerden, minareden
Hak seslenen beş idim ben.

Aşık Kazanoğlu:

Hak Peygamber’iyim diyen
Putperestiğe gitmeyen
Ol Halil’i incitmeyen
Yakmayan ataş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Ateş güldür kalpte açar
Kâinata ilham saçar.
Yarasalar ondan kaçar
Güneşlere eş idim ben

Aşık Kazanoğlu:

Başımı koymadım pusa
İhtiyaç duymam fanusa
Türkmen ozanı Yunus’a
Doğarklen kardaş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Yunus ben’im, Mevlâna ben
Gönül verdim insana ben
Bil ki, hikmet beklenilen
Saatlerde tuş idim ben

Aşık Kazanoğlu:

Kazanoğlu buram buram
Bırakın telime vuram
Cumhuriyet’i doğuran
En son ki savaş idim ben.

Mustafa Ceylan:

Ceylan’ımdır dağlar aşan
Çağlayıp kabından taşan
Atatürk’le destanlaşan
İzmir, Antep, Muş idim ben.