İkisinin de güneş süzülür gözlerinde.
Sevgili bir efsane ince belli elinde.

Sanki damıtılmış güzellik onlarda iksir.
Çayım da emsalsiz bu cihanda sevgilim de.

Yârin eli elimde çayın rengi gözümde.
İkisine de yer var özden içre özümde.

Birinin gözleri çay rengi biri ateş dil.
Ne bu gönül durulur ne de hava mutedil.

Aromasında çayın sanki yâr tadı vardı.
Sevgiliyle içilen çay beni başka sardı.

Güneş yansır ruhuma tavrından ikilinin.
Kıymeti ölçülemez çay ile sevgilinin.

Zaman geçtikçe bende onulmaz alışkanlık.
Çay ve sevgili yoksa bana dünya karanlık.

Suda ince endamı kuğu gölgesi tavrı.
Çay ve sevgili faslı unutturuyor kahrı.

Mevsim gül mevsimidir çay ve sevgili varsa.
Çayımı yudumlasam aroma beni sarsa.

Bir doyumsuz efsane bana iki sevgili.
Biri buğu güzeli biri aşkım ezeli.

Birini demliğimle ünsiyetle demlerim.
Biri olmazsa şayet depreşir elemlerim.

Nasıl vazgeçerim ben bu tatlı ikiliden.
Yaşadıkça usanmam çay ile sevgiliden.
Ankara,29.11.2009 İ.K