Cirpinir hayat ellerimizde,
soru döseli yollarimiz bitmez.

Anladigimizi saniriz;
oysa her anlayis
baska bir soru isaretinin dogdugu bir kavsaktir.
Anlama anlam katma cabalaridir
bir bulmaca gibi didik didik arandigimiz.

Hep anladigimizi saniriz
oysa her anlayis baska bilmezliklere,
kayboluslara yolculukktur.

Dogum sancili bir yasamda
kendimizi dogurma iniltileridir cektiklerimiz.

Büyüdükce kanatlarimizin tüyleri dökülür
vaz geceriz ucmaktan.
Korkuyla tanisiriz.

Engin
mavi gökyüzümüzü
karanlik bulutlar sarip sarmalar
üsürüz !
ama günesi dogurmak kendimizi dogurmakla baslar.

Ne arasan kendindedir;
sevgilerin , coskularin ,
karanliklarin , cildirislarin , asklarin,
kücücük dünyanin sozsuzlugunda gizlidir, sirlarin..

Günesin !

Günesini sen dogurma kivamina gelince
Iste o zaman
tedirginlesir bütün karanliklarin .