Arife günüydü geldim yanına
Durup başucunda seslendim sana
Yarın bayrammış, bayrammış ana
Bayramda Gözyaşlarım öper elimi ana

Uzanıp elini öpemedim ben ana
Baba köyde kardeşler hepsi bir yana
Dağıldı kurduğun o güzel yuva
Bayramda gözyaşlarım öper yüzümü ana



Telefonla sorar kardeş bacılar
Bayramda bende hüzün, bende acılar
Ne akrabalar gelir nede komşular
Bayramda yalnızlık çalar kapımı ana

Herkes öper ana, babasının elini
Ben kederle mezarlığın yolunu
Uzanıp ta tutsam gülün dalını
Bayramda diken öper elimi ana

Torunlar büyüdü gidip yâd oldu
Evinde bir oğlun bir babam kaldı
Hani o eski bayramlar’a ne oldu
Bayramda gözyaşlarım öper elimi ana

Kardeş bacı her bir tarafa dağıldık
Bir ev idik şimdi dokuz ev olduk
Seninle geçen günü özlemle andık
Bayramda hüzün öptü yüzümü ana

Köye gide miyom babam küsü yo
Evermedin diye surat ası yo
Beni bazen karabasan bası yo
Karanlık örtü yo üstümü ana

Yetimlerin bayramda da boynu bükülür
Bayramlar kimsesiz nasıl çekilir
Ağlar gözlerimden yaşlar dökülür
Bayramda yaş öptü yüzümü ana

Sen hakka yürünün ben kaldım burada
Anasız kuzular yem olur kurda
Anaymış derman, birçoğu derde
Bayramda yanlızlık çaldı kapımı ana

Şehir bayramında çocuklarda gelmiyor
Eş dost olmayınca tadı olmuyor
Bekliyorum kapıyı zilde çalmıyor
Yalnızlık kutluyor bayramım ana

Gezdim bacı kardeş tüm akrabaları
Kimi üsten bakar var ya paraları
Kaşıdıkça kabuk tutan eski yaraları
Kan öpüyor bayramda elimi ana

Ne güzel yetiştirmişsiniz siz bizleri
Gidip yoklayın derdiniz büyükleri
Bayramda bile sormuyor şimdikileri
Kalem kâğıt öpüyor elimi ana

Doldum yağmur dolu bulutlar gibi
Tutamadım gözyaşlarım boşaldı birden
Ağladım bayramda çocuklar gibi
Bayramda Gözyaşlarım öptü elimi ana

Boz bayırım bayramda yakma bağrını
Düşünmez olmuş insanoğlu yarını
Allah niye vermiş bu bayramlarını
Bayramda yalnızlık çaldı kapımı ana


Halife Bozbayır