Uzun yıllar önceydi en son,
Gecenin üçünde yitirip uykuyu,
Bir sigara yakma telaşı hissedişim…

Ve bugün yeniden…

Yalnız bedenimde battı güneşim.
Yüzüme çarpıp geçen ay ışığı naralarında,
Bir seni düşünüyorum, bir de yine seni…

Kim bilir ?
Belki sıcak yatağında derin uykulardasın,
Aklında ben hacimli boşlukla…

Bense özlemlerin rüzgârına karşı duruyor,
Üşüyorum !
Sadece avuçlarım terliyor.
Yüreğini sıkı sıkı kavradığım, ellerim yanıyor…

Siyah saçlarından, bir bayram arifesine düşerken sessizlik,
Yorgun kalbim, bozuk ritimleriyle adını sayıklıyor…

Seni, tatlı uykuları sarsın bu saatlerin.
‘Uyusun da büyüsün bebeğim’
Bu aşkın nöbetini ben tutarım…

Okunan sabah ezanıyla dualarım sana.
Gözyaşlarım kalmayacak dudaklarıma,
Bir damla gece teri olup, girecek rüyana…

Sen de yakalaşmıştın beni uyku halimde.
‘Beş gün sonra geleceğim bebeğim’ dedin
Gelmedin…

Gerçi benden hiç gitmedin ki !

Gözlerimin önünde duruyorsun.
Kokunu alıyor, sesini duyuyorum.
Dokunsana bana…

Yine de çok yalnız hissediyorum kendimi…

Olsun be güzelim.
Mutluluk sana, hüzünler bana daha da yakışır.

Tanır mısın bir bayram sabahına kimsesiz uyanmanın sancısını ?

Bilmiyorum…
Can verişlerim, ansızın değecek mi teninin rengine ?

Ben bu aşkın kurbanı,
Bayramın kutlu olsun sevgilim…


Seni çok seviyorum


26.11.2009__03:30___________________________________Yağmurun izi



Tuncer Canseven 2010 © Copyright