Yeniden Hüzünlere açıldı kapılarım,
Yeniden deli divane,
Yeniden serseriyim.
Başıboş,
Bir başıma bu yaban ellerde,
Tanıdık bir tek bakış,
Bir tek sevda çiçeği,
Bir tek umut bile yok senden yana.
Yalnızca kahrolası yalnızlığım var.
Her gece gelip sevişen delice,
Öpen çatlak dudaklarımdan kanayıncaya dek,
Ve alay edip giden her gece,
Yalnızca sensizliğim var.
Bu hoyrat geceler,
Ve Sana benzeyen bu insanlardan çok uzağım,
Sende bana düşen göz yaşlarım kadar vefasız,
Rüyalarım kadar yalancısın.
Bir daha düşmek yok vefasız gönüllere,
Boğulmak yok riya denizinde.
İçimde ana sütüne hasret öksüz bir çocuğun özlemi,
Köprü altı çocuklarının sıcağa hasreti,
Kimsesizliğin sancısı var.
Ağlayamıyorum,
Ne sana,
Ne yaşadıklarıma,,
Bir dönüm noktasıyım,
Kış dönencesinde,
Ve kara kışım penceresiz,
Sürgündeyim.
Yüreğimden uzakta karanlıktan korkuyorum.
Sende yoksun bu uçsuz bucaksız yalnızlığımda
Sen bir orkidesin,
Nadide bir çiçek gönül tarlamda.
Bense bir kardelen.
Sen yazsın sımsıcak,
Bendeki soğuğa inat,
Benimse yüreğim üşüyor,
Ayazdayım.
Elimde deli sevdam,
Senden kilometrelerce uzakta,
Bir diken tarlasıyım,
Elimde yalnızlığım,
Çaresizliğim,
Ve ihanetlerim var.
Artık dönmeyeceğim sana.
Sensizlikten burada öleceğimi biliyorum.
Ve bir sabah,
Sen derin uykudayken,
Gözlerimi kapatacağım uykusuzluğuma inat,
Bir daha hiç uyanmamacasına uyuyacağım,
Ve gönlümdeki sevda kuşu uçacak.
Bir başka gönüle konacak,
Yapraklar sararacak,
Ve gökyüzü çılgınca ağlayacak,
İkimiz için,
Ve ikimiz diye bir şey olmayacak bir daha,
Sen ayrı türkülerin sevdası,
Bende unutulmuş türkülerin acısı olacağım.
İşte o zaman bir yıldız kayacak gökyüzünden,
Kimsesiz bir çocuk koşup tutacak yıldızı,
Buruşturacak avucunda,
Alıp atacak boğulsun diye,
Sevda denizinde,
Ve sevdam ölecek sensizlikten,
Boynu bükük.
ONUR SANCAK