Göz Yaslarim


Dertlerimle bas basayim
cöllerde gezen bir avareyim
beni soranlara öldü deyin
ne olur bu garip askima gülmeyin
sevmek ne kadarda zormus bilemedim
seni görmeden ölemedim
alir basimi giderim uzaklara
kimseler gelmesin kimseler sormasin
ben zaten kayp etmisim ezzelden
artik yoruldum tutun ellerimden
bir yildiz kaydi gök yüzünden
ben seni sevdim dönmem sözümden

ben bende deyilim
ben senzis neyleyim
aci bu askima izin ver gideyim

Sevenlere soramadim
mecnun olmusum bilemedim
sevgine inandim birakip gidemedim
sen sözünü tutamadin
beni boynu bükük biraktin
sirtimda bicak darbesi
yikildi gönlümün sevda kalesi
beni hic sevmemisin anlayamadim
sevgim kör etmis gözlerimi
gelde duy bu feryatlarimi
neden niye hic acimadinmi bana
gittin arkana dönüp bakmadan
hayati zehir ettin sen bana
askimdan ölüyorum su halime bir baksana

ben bende deyilim
ben senzis neyleyim
aci bu askima izin ver gideyim


Gitmem lazim böyle olmuyor
göz yaslarim dinmiyor
kime yanayim kime anlatayim bu askimi
yildizlarda kayar durmaz yerinde
gidiyorum bir mechule resmin hale ellerimde
sevmeyen sevenin halinden anlamaz
gercek sevmeyen bu aciya dayanamaz
ne söylesem ne yapsam
seni birakip nereye kacsam
aska yenildim
sevdim ama hic sevilmedim
günesin batisini izliyorum baska diyarlarda
senzis yasamak cok üzüyor beni
ben bende deyilim dönemem artik geri
ne soran var nede arayan
dayan gönlüm dayan
tek ben miyim aski icin aglayan

ben bende deyilim
ben senzis neyleyim
aci bu askima izin ver gideyim


Zül-Karneyn Osmanli