"Yalnızlığın" hüküm sürdüğü karanlık odamdayım şimdi,
Yüreğimin dili kalemimi elime almışım farkında olmadan,
Boş bir kağıt, anlatmak istiyorum içimdeki duyguları,
Çağlayanlar gibi birikmiş içimi boşaltmak istiyorum.

Gönlüm poyraz yemiş viran yeri, ruhum ise işgalde sanki,
Gündüzlerden korkar, gecelere sığınır oldum çaresizce,
Artık nefes almakta zorlanıyor enkaza dönmüş yüreğim,
Gecelerde de uykuya hasret kaldım son zamanlarda.

Yüreğime bir acı saplanıyor ’sol yanıma’ ve...
Ve gözümden iki damla yaş süzülüyor akıyor hesapsızca!
Hiç kimse merhem olmuyor dertlerime, anlamıyorlar beni.
Görüyorsun ya ’kağıt’ sana anlatmaya çalışıyorum sızımı.

Sanki tarifi imkansız bir şey bu, anla işte ’sol yanım’ .
Çok canım yanıyor içimde hazan yemiş bir sonbahar,
Kırık dökük dalından kopmuş yaprak gibiyim savruluyorum,
Poyraz esiyor savruluyorum bilinmezliklerin ardı sıra .