Sitemler, nefretler, hüsranlar aşkın doğasında olanlar.Olmazsa olmazlardan. Acısız bir aşk tuzsuz yemek gibidir.Aşkın kendisi zaten acı ile yoğurulmuştur.Onu güzel kılan. büyük bir tutkuya dönüştürende budur diye düşünüyorum.Yeterki aşka ihanetler, düzenbaz sevişmeler girmesin.Diller yüreğin söylediğini söylesin. Hevesler karıştırılmasın duygularla.Kızmışsak,gücenmişsek mevcudadır bu kızgınlığımız.Ancak sevgi yüreğimizden hiç eksik olmamalı.Birazcık da yargısız infaz etmemeliyiz.Unutulmamalı ki hatalar da insanlar içindir.Gönderilen ve istemem artık dediğimiz bunu haketmişse unutmaktan başka bir çare yoktur.Zor da olsa unutulmalıdır.Mazi ile yaşanmıyor.Geçmişte yaşanılanlarla avunmak ruh sağlığının bozulmasından başka bişey değil.Aşk,karşılık beklemeden sevmek bile olsa hep verici ve fedakarlık tek taraflı olursa artık aşktan bahsedilemez.Hem edebi değer olarak hem de anlatım ve ifade olarak mükemmel bir şiir.Tebrik ediyorum.