Bu akşam da açmadı akşamsefaları gözlerimde.
Düşlerim sensiz yetim,
Halisane olsa da niyetim.
Biliyorum sensiz bir şey ifade etmiyor kemiyetim.

Keşşaf, kayboldu keşfin dehlizlerinde.
Yıkıldı camiler,
Kusmuklu haritalar memleketinde.
Mitoz bölünmede ebrehe,
Yorgun ebabiller.
Putlar yerli yerinde.

İncir kuşları,
Yüre ğimde hüznün tülünü dokur.
Hafız, Furkan’dan utanır,
Hanendeler gazel okur.
Hurma liflerinde gizemli elifler,
Leylekleri cezb eder.
Mevsim hazana ermeden Medine’deler.

Bir Medine akşamında erir yüreğim.
İçimde putlar devrilir, taşlar tuz buz.
Güvercinler selam getirir bulutlardan diye beklerim.
Ah efendim! Nerde Hıra’da açan güllerin.
Medine’yi kutlu kılalı terin.
Sesini özlerim.

Güller, sen gideli öksüz.
Lâleler,sümbüller mahzun.
Seni arar gözlerim Mekke sokaklarında yoksun.
Kaç kez, selam kapısından baktım Kâbe’ye.
O da siyahlara bürünmüş sen yoksun diye.
Kokunu aradım Safa ‘da, Merve’de.
Eski tat kalmamış hurmada zemzemde.
Nerdesin ey sevgililer sevgilisi bana da gel de.

Sen gittin gideli,
Unuttu bulutlar Mekke semalarında seyri.
Soldu vefanın gülleri.
Ne Ebu Bekir var, ne Ömer ne Osman ne Ali,
Başı boş kaldı ahali.
Özlüyoruz sana ait güzellikleri,
Ezan okuyan Bilâl’i.
Lâyık değilsem de yanına,
Bu mücrimi de al dergâhına.
Susadım şefaatına, susadım şefaatına.
Ankara,21.11.2009 İ.K

Gündüzleri küsüp(solup)akşamları açan çiçek