15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2132
Okunma
Dev demir kapılar kapandı ,
Yüzlerce kilit vurdular üzerine,
Güneşini, aydınlığını aldılar,
Çocukluğunu, gençliğini, geleceğini,
Karaya bürünen sirenler çınlatıyordu artık her yeri...
Her şeyden habersiz bir melaikeydi beyazla doğan,
Sormayı bile bilmiyordu henüz,
Bu dev cüsseli adamın bedenini neden ezdiğini,
Tırnaklarının hançer gibi tenine neden batırdığını,
Ne yaptığını anlayamayacak kadar küçüktü ,
Bildiği tek şey içini parçalayan acıydı...
Yaptıkları yetmiyormuş gibi bir de utanmadan,
Ki utanmak nedir bilir mi ( ? ) kana susamış hayvan,
Yalvaran o masum gözler,
Hiç mi acıtmadı , hiç mi içini yakmadı (?)
Küçük kafasını kocaman bir taş ile parçaladı,
O anasının dokunmaya kıyamadığı ,
Sarı lüle lüle saçlarını ala boyandı....
Söyle şimdi rahat mısın ?
Henüz ayakları yeni yere değmişti o taze masumun,
Tatmamıştı acıyı, sevgiyi,
Kim bilebilirdi ki ,
Küçücük kalbine vurulacak kelepçeyi,
Üç yaşında bir hayat söndürdün,
Onunla birlikte insanlık da öldü,
Söyle nasıl bakacaksın ailenin ,
Bekli de kızının yüzüne ,
Söyle insanlığın yüz karası,
Şimdi söyle ,
Nasıl kıydın bu cana kana susamış hayvan ?...
N.C.U
11 KASIM 2009
Cevap Yaz