Öldürüyor kahrından, kahrettiğin farz et ki,
Yaptığını bileğim dileğini arz et ki...

Geceme savruk düşer, saçları siyah Leyla,
Kopar derinlerimde, gemlenemez vaveyla...

Bir ömür içinde sen, durdun mu hiç nöbete?
Ağzını açar dünya, kopmayan kıyamete...

Zindanda geziniyor, iki mercan gözlerim,
Tayfunla çalkalanır, ateşli denizlerim...

En ezeli soruyu, soruyorum; kimim ben ?
Neden bir şey söylemez, önceden çekip giden?

Bir hayat yaşanırken, gerçeğinde ölümün,
Böbürlenmeme bakma, ömrü kısa gülümün.

Yenilenir de güller, ererler kaç bahara,
Benim ki pay edilmiş, bir bahar, sonbahara.

Dişe diş bir hayatla, tek mevsim yaşar sızın;
Sonunu göremeden, yolun biter ansızın!

Baş eğerken ölüme, başın en dik anında,
Kangrene dönüşür, kanın damarlarında.

Kızıl dudaklarıyla, alnından öper hayat,
Bir ömre, bir öpücük, yetmez ne çare, heyhat!

Seni bir şey sanırdım, nedir hayat bu halin,
Ölümü öldürmeye, neden yetmez mecalin?

Bu hayat bir vaveyla, savur saçını Leyla!
Çölde bırakma susuz, götür beni halayla...



Hayrettin YAZICI