beni k/ oydun , gittin yabancı bir hayata
bir yabancı oldun o yalancı hayatta
ölmedim.güz kaldım!

yapraklarını ören bir mevsimim şimdi
sen yoksun kışım bile yangın
yangınım soğuk
üşüyor ateşler

Ne sandın ayrılığı?
Yolları ayırmayı ne sandın?
bırakmayı ne?
bırakılmayı?

iki kere kül’ düm senden sonra
biri zaten sen yoksun..
diğeri kendime: yeniden dirilmek için

dirilmek ve kısa kelimelerle uzun bakabilmek için.
uzun kelimeler kuran kör insanlığa inat!
İnsan dostlarına kısa,yabancıya uzun konuşur ya!

insanın kendisine olan yolculuğudur biraz da ihanet!
ve bütün kazalar tek bir tabelayı gösterir
kendine dön!

dön ve bak sen nesin? nerdesin? kimlerlesin?
Seni sana ne anlatır?
Hangi şarkı? Hangi amin?
Nedir bu dağılarak yaşamak ta böyle?
sen senden öte neye bölündün ki böyle?
nedir toplanmayan insanın kalbinde?


Haykır kendine:
Allah’ın bütün derdi ben iken; benim Bütün derdim Allahtı!?
Allah’la unuttum kendimi. Allah’la oyaladım!
Allah yarattığı her "ben"le özel olarak ilgilendi madem;
din( i) dar olma o halde bütün benlerin ortak dili: bizdâr
ol!


aşkın ,kentin,karanlığın,ülkenin,insanın peşinden giden, EY!
niye şaşırıyorsun ki?
Kentlerde insan harcanır!
Yollarda ise büyür!
yol açık...
yola çık!

Sana riyazet değil, ziyaret teklif ediyorum,ey ruhundan bıçaklanan!
Kalk çal kapını.Ben döndüm de!
dön...ben yurduna!
Çağır ordan bizi
Aşka, Vicdana ve Yaşamaya...

KayıpKentli