Bir ev hayal ederdim
Çocukluk günlerimde
İsterdim bir evimiz
Olsun bir gün bizim de
Sıcaklığı yuvanın
Isıtsın içimizi
Taş duvarlar içinde
Korusun hepimizi
Kalmasın sokaklarda
Tekgöz Tekir kedimiz
Geceleri huzurla
Kapansın gözlerimiz
Ne yalıydı
Ne villa
Bir odaydı beklentim
Bir tuvalet
Bir banyo
Daha ben ne isterdim
Olsaydı bir mutfağımız
Daima şükrederdim
Ablamın makinası dursa duvar dibinde
Ninem tentene örse
Pencerenin önünde
Boya sıva istemez
Varsın güzel olmasın
Yeter ki bizim olsun
Ev sahibi kovmasın
Şimdi ne evler yaptık,
Kopya köşkten, saraydan
Geniş, geniş odalar
Ferah, ferah balkonlar
Avizelerle süslü son moda asma tavan
Birden fazla banyosu
Eksik değil bir lüksü
Mutfağı gören sanır
Son teknoloji üssü
Ama ne o heyecan
Ne de şevk kaldı biz de
Mutluluktan nasipsiz
Tek ben değilim evde
Hane halkını sorma
Onlar benden keyifsiz
Mutlu değil çocuklar
Her sevince kapalı
Komşudaki feryada
Kulaklar hep tıkalı
Anne desen kararsız
Sönmüş tüm istekleri
Geçmiş gitmiş onun da
Çocukluk hevesleri
Anladım ben sonunda
Nerde hata yapmışız
Bir ev yapalım derken
Hayatı atlamışız
Evin malzemesini
Bu hayattan çalmışız.