Sessizliğinde fırtına hiddeti gizli,
dilini çıkaracak nefretin tohumları.
Yangın ruhunu büsbütün kaplayacak.
Kör bıçak nasıl darbeliyorsa eti
seninde benim gibi canın acıyacak.

Bilirim isyandasın...
Bilirim pişman şimdi yüreğin.
Elini uzattığın dostundan
kanlı hançerdir sırtına yediğin.

Eğer söyleseydim sana zamansız;
dostunu namert bildiğim,
Gözlerim şahit oldu deseydim
gafilliğine serserinin!
Gözlerindeki kuşku öldürürdü beni
çünkü en yakınımdın benim.

Hiçbir tecrübe;
kendin ikna olduğun kadar
ruhuna kazınır değildir.
Ne kulak yeterince duyar anlatılanı
nede kalp kabullenir çabucak gerçeği.
Sırat köprüsü ateşi gibidir
gerçekliğin o yakıcı nefesi.

Dün benim durduğum yerden bak şimdi hıyanetin rengine.
Kötülükte iyilikte birbirini çeker dengi dengine.
Alıştırma bedduaya isyana o güzel yüreğini.
Bırak;
elbet kötü,
bulur cezasını bu hayat içerisinde.

ALEV YAVUZ
07/11/2009