Hüzünlü bir öykü gibiyim bitmeye yakın
Sığdırdım sığdırabildiğim ne varsa
Kimsenin duymadığı sesiz çığlıkları
Tarifi zor belki imkânsız duyguları
Sığdırdım sığdırabildiğim ne varsa
Çünkü yazmak yaşamaktan kolaydı

İçimdeki seni kerpeten misali sökmek
O kadar zordu ki ayın yerinde asılı kalarak
Sevdamdan vazgeçtiğimi söylemek
Evet, yanlış duymadın
Vazgeçtim sevdamdan
Hani şu ismine şiirler yazdığım
Uğruna geceleri göz kırpmadan yaktığım
Ama hiç görmediğin o büyük sevdam
Belki bunlar sana dair yazdığım son satırlar
Artık şiirlerim bile ölüm misali rahatlar
Bir damlacık yaş gibi siliyorum seni gözlerimden
Yaralı bir güvercinim bir çırpınışla uçacağım elinden
Senin senden daha çok düşünen ben değil
Rüzgârlar olacak seni dalgalara sürükleyen

Vazgeçtim sevdamdan vazgeçtim senden
Beni hatırlatacak hiç bir şey kalmayacak geride
Ansızın gelen baharları
Sevdayla dirilen fidanları alıp gidiyorum
Her sokağı sevdamla dolu bu şehirden

Vazgeçtim sevdamdan ve kendime verdiğim sözlerden
Sıradan bir akşam üstünün sıra dışı bir ortasında
İlk kez kendimi bu kadar mağrur
Sevdamı yenilmiş hissediyorum
Parmaklarımın arasında kalemim
Kapı arkasına asılan mevsimlerimi yaşıyorum
Sevdama ve sana dair ne varsa içimde
Bırakıyorum şu uçsuz bucaksız sulara
Ayrılıyorum sığındığım limandan
Eksiğim çok fazlalıklara nazaran

Yazmak yaşamaktan kolayken
Bu aşkın sözü sendin, notası ben
En sonunda vazgeçtim sevdamdan
Kurtuldun hep kaybettiğin oyundan