Ne zaman dışarı çıksam
Hava hep parçalı bulutluydu
Yollar ıslak
Kaldırım taşları yalnızlığın şarkısını
Söylüyordu her adım atışımda…
Yürüdüğüm yollarda şimdi
Ne birine yetişme telaşı adımlarımda
Ne yakalanma korkusu…

Bu…
Başka bir şey bu….

Adını koyamadığım şiirlerimdeki
Nakarat mısralarımdın hep
Ya nokta bitirdi
Ya virgül ayırdı
Seninle başlayan seninle biten
O efsunlu satırlarımı…
Kalemim elimden düşer
Sigaram parmaklarımın arasına sokulurdu
Çerçevesiz resimler
Yanağımdan damlayan o yetim gözyaşları
Bilsen
Hep düşmanım olurdu…

Bu….
Başka bir şey bu….

İçtiğim kadehleri sorgularken
Dudaklarım
Senden ayrı…
Ne masanın tadı var
Ne yakamda duran gonca gülün kokusu
Aman be…
Boşver işte…
Çeksin ciğerlerin hasretini içime içime
Taşısın kaldırımlar sensizken yük olan bu bedenimi
Yıkasın varsa günahım
Kaldırım üstünde düşer kalırsam
Birkaç tas su….

Bu….
Başka bir şey bu….

Bilene sorsam bilen yok
Ağlasam…
Gözyaşımı silenim…
Hasret dediler biter diye bekledim
Vuslatın bir göz kırpmasını uzaktan bile olsa
Ayrılık dediler…
Ölüm mü diye sordum
O anda dünya durdu…
Adını anıyorsam sabah – akşam
Seninle yatıyor
Seninle uyanıyorsam…
Bir yanım sende kaldıysa
Ve yarımsa bir yanım…
Duydun mu?

Bu….
Başka bir şey bu….

Ali ALTINLI – 02/11/2009
Saat: 18:30