hayrettin taylan




Yarınlar hiç sevmeyenlerin buramlarında güne ötredir
mutluluk dalından alınganlığın çiçek çiçek açılır çilelerime
çoktan koparılmış bir aşk gibi üşür tanelerin
ayrılık kokuyor bir tanem
Söyle hadi uzayan gecelere, acının çarmıha girişini
Söyle hadi son ömür sayfam var ve bitmez
Ve susmaya niyetli hecelerinden kitap ol beklemelere

yalancı değilim bu aşkta
aşk masaldaki en uzun cümle gibi uzanıyorum yalnızlığına
sayısız gelgitler büyür ay yüzünde
yıldızlar ders verir karanlık hatalarıma
neden sevdiğimi ve neden unutmadığımın armonisinde
kendi kendime kafiyelendim melül melül
düşmemiş göz yaşından beslenir umudum ehil ehil
eğil dağların eğilsin dağlanışımın somalarında
sevil haykırışımın andında
ana ile yar yarama ağlarken
tut ellerimden, tut tutulmalarımdan
bu ellerimle ancak seni tutar ,ancak seni yazarım
şimdi en çok gelemediğini sevdim
bir gün gelme gününü yırttım vislina takviminden
sadece sev… sadece yaşa yeter ömür ritmime
kalakalmaların izdüşümünde düşlerim döşenir
yıldırımlar bana seni sorar gözlerin nemli nemli
yarınlar kadar acımasız acılı bir kebap değildir aşk

yokluğunun meşalesinde valsa kaldırıyor ali cenap güzeller
bu düş biter diye atılıyorum ateş ile aşk arasına
meğer ikisi aynıymış sen yanımda olmayınca anladım
bir tek senin yangınında yanmıştı yüreğim
kül tanırım , kul tanımam sensiz
umut kapısı daha açtım zifiri buluşmalara
böyle sevmek ,böyle beklemek de güzelmiş
mil mil ,il il, dil dil döküldüm sana
İsteklerimin ışığı yansır kahve gözlerinde
Hayallerim seni yakar her geceye
umarım bu son hayaldir aşkın hevesine


bir gün gelme gününü yırttım vislina takviminden
sadece sev… sadece yaşa yeter ömür ritmime
kalakalmaların izdüşümünde düşlerim döşenir
gelsen de gelmesen de bu yürek sızar tutku yurduna