Dünyaya gölgesi düşen, gücü asil mahlûkat,
Senin elinde yükselir, göğe asıl hakikat
Tanrının elinden çıkmış, teninde ki nurlu iz
Ruhunda gizlidir ayna, temeli zor itikat.

Aklı yoklayan nefsine, teslim eyleme gönlü
Şunu bil ki hak elinde, yol kapısı çift yönlü
Zulüm ile ziyan verme, bu muazzam kürsüye
Ne âlim dinler ölüm ne, gölgesinde bir ünlü

Bu koca denizde yüzen, herkes yalnız yüzücü
Kaçmak isterken etrafa, zarar vermek üzücü
Tuzak içinde tuzağa, düşerken ihtiyatsız
Böyle bir kâbus içinde, fikrin dokunmaz ucu

Saf duygularınla hicret, korku atar içinden
Gözlerinden alır zevki, huzur gelir peşinden
Mevsim olursun mevsime, Tanrı çeker kışını
Kim uzak kalır böylesi, diyar’ı hak köşkünden

Dile sahip olun, itham, çaresiz dert doğurur
İftira atan yüreği, ancak şeytan yoğurur
Hayat her anı mükemmel, ama imtihan saklı
Vicdanda uyuyan nefsi, her an bir el çağırır

İyilik yaksın ateşi, kötülükten yol arama
Yükü ağırdır mesulsen, gözleri eder ama
Her mahsur kalışımla ben, bin günahı taşırsam
Tanrı nasıl merhem olur, şu ifritli yarama

Nevzat TAŞKIRAN
01-11-2009