Firkat ateşiyle yanan şu gönle,
Karlar kâr eylemez,buz aciz kalır.
Huda’nın aşkıyla bir gelse dile,
Diller anlatamaz,söz aciz kalır.

Anlatamaz beni,benden öteyi,
Sırlarla yoğrulmuş tenden öteyi,
O yari bulduğum candan öteyi,
Çıkarsam özümden,öz aciz kalır.

Mevla’yı sorarken pir mezarında,
Leyla’yı unuttum yar pazarında.
Aşık gönlündeki nar nazarında,
Alevler utanır,köz aciz kalır.

Ummanlar misali derde düşerken,
Yarıştım Yunus’la aşkta pişerken,
Eyüp’te yaramı kurtlar eşerken,
Kezzaplar acıtmaz,tuz aciz kalır.

El eder gerçekler varayım diye,
Varıp da sırlara ereyim diye,
Bir şeyler gösterir göreyim diye,
Kalp gözüm kör olmuş,göz aciz kalır.

Hakkın denizine dalmak istesem,
İçinde kendimi bulmak istesem,
Onun makamından çalmak istesem,
Nurunu çalmaya saz aciz kalır!

Kenan ÇARBOĞA