0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1039
Okunma
Abartılı dizeler değil bunlar. Ben ilokulda bu şartlarda okudum. 1960’lı yılların son yarısı idi o zamanlar.
KURŞUN KALEM
Bir kurşun kalemim vardı,
“Dört Mevsimlik"’ti adı.
Sonbaharım, kışım, ilkbaharım, yazım…
Her şeyimizi ona borçluyduk;
Hem ben, hem de yazı’m…
Bir yılda bir kurşun kalem!
Ne günlerdi o günler, her anı bir alem...
Üç parmağımın arasında eridikçe erirdi,
"Bitiverecek" diye sanki yağlarım da erirdi
Arka ucuna kâğıt bağlardım kısalınca,
Ya da bir odun parçası, kalınca…
O günler öyleydi
Tam anlattığım gibi, böyleydi.
Şimdi ise deste deste,
Bir tanesi bir nefeste…
Renklisi, renksizi dizi dizi.
Kıskandırıyorlar bizi.
Masal değil hakikat bu.
Duygulandım doğrusu…
(10/2009/Konya)
5.0
100% (1)
