Dalgalarla atar kirini deniz…
Bir dalgam bile yok…

Kirli kaldı içimiz,
İnsanız normaldir…
Bir deniz olamadık.

Kuşlar göç etti,
Başka baharlara…
Göçmeye hiç şansım yok…

Kaldım,gidemedim.
Çiviledi hayat…
Belki de budur doğru olan…

Yağmur yağdı yıkandı sokaklar…
Yıkanma ihtimalim yok…

Yağmur bizi de temizler mi?
Şiddetle yağsa,
Olmaz (mı) ?

Mart geldi kediler yuva kurdu (?)
Bizim de yuvamız olur mu?
Kendime ait bir yuvam bile yok…

Ailemle mutlu muyum?
Yoksa aradığım ne?
Umudum var mı hala,yarınlara…

Herkes buldu dengini…
Yalnızlık değil dertleri…
Bir sevdiğim bile yok.

Onlar mutlular mı?
Aşık olmak çare mi?
Bu hep böyle gider mi?
Gitmemeli…

Yokluklar şiiri bu…
Buna göre yokum ben,hiçbir şeyim yok…
Yokluğum bile yok…

Yok . . .

....................şiir yok yoktu....çoktu seslenişi...............

kaçmak yok olmak yok olmakta bir sanattır.sanki bu şiirde kendinizi bir boşlığa bırakmışsınız zaman sizi nere götürürse oraya gidiyorsunuz taki size öleceksiniz dese tamam diyecek hale gelmişsiniz.hiç bir zaman umutlar tükenmez ve bitmez birisi biter diğeri başlar güzel bir şiirdi yüreğinize sağlık daha mutluluk dolu şiirlerinizi bekliyoruz buket hanım saygılar

Yokluklar şiiri bu…
Buna göre yokum ben,hiçbir şeyim yok…
Yokluğum bile yok…

Yok . . .Tebrikler yüreğinize sağlık

yüreğinize sağlık güzel birşiir okudum

Yokluklar şiiri bu…
Buna göre yokum ben,hiçbir şeyim yok…
Yokluğum bile yok…

Yok . . .
.................................
tebrikler yüreğinize sağlık.