bir ikindi vakti

güneş
ışığını yavaş yavaş çekiyor günden

bir kum tanesi daha ayrılıyor
sensizliğe akan kum saatinden

bir gün daha eksiliyor
şakaklarıma düşen ömür takviminden

ve bir çizgi daha yerleşiyor
gözlerimin kıyısına

sen uzaklara açtığın ellerinle
gülümsüyorsun
benden uzak düşlerine
ayaklarıma dolanıyor
gülüşlerin

korkaklığım yadigar senden
ve aptal cesaretim
duymuyor musun beni
tut
tut ellerimi
ölüme akıyor nefesim

zemheri bir gece daha
üşüyorum

esirliğim sensiz gelen gecelerin
karanlığına

ve öyle ki hasretim
seninle gelecek
cılız bir mum ışığına

çekiversen
gecenin siyah tülünü üzerimden

rüzgara yükleyip
savurabilsen ayrılığı uzaklara

ah keşke şimdi
uzanıverse ellerin
bu kara yazıya

yine yokluğunun şarkısı
kulaklarımda

yine
yoksun

sana uzanan yollar bana
vakitler yaşama dar

duvardaki suretin
söyle
neye yarar


AYŞE YÖRÜK
mayıs/2007 ist