kalbim sokak çocuğu gibi yalnız
kapattığın kapıları bir daha açmadım
umutlarımı hicranlara salarken
seni kimseye anlatamadım.
göç etti kuşlar gönlümden
sırtını çevirip ölüme atarken beni.
umutsuzluğa umut ekerken
parçalanırcasına sevdim seni.
ayazlar düştü şiirlerime
yazdıkça üşüyorum şimdi.
kalbimin duvarlarına yazıyorum adını
içime akıttığım gözyaşlarımla.
ölümle yaşam arasındaki ince çizgide
çiçekleri okşayan seher yellerinde
çocuğunu saran bir anne şefkatinde
tutsak ettiğin zindan gecelerde
sevdim seni.

şimdi ateşlere attım sevgimi
toprağın altına gömdüm.
denize bıraktım gözlerini.
puslu gecelerde kurtlara yedirdim
o yalancı yüzünü...
kendi ellerimle boğdum
içimdeki sensizliği.
viran ettim yürüdüğümüz yolları
kan oldu içtim gözyaşlarımı.

dert etme bunları sus!
sakın üzülme....
git yoluna artık beni düşünme
akmasın o iki damla yaş
hayaller kur geleceğe dair
farzet ki ölüyüm beni düşünme..


ARİF OLGUN