TERKİB-İ BENT

Yergiyle tenkit yapanlar ali oldu.
Mazlumu yerlere vuran ulu oldu.

Bilmezdik vezinli manzumu velâkin.
Vezinle dostları yeren ulu oldu.

Lafını bilip konuşmak moda lâkin.
Birkaç kelamlan yücelen ulu oldu.

İnsana hürmet duyan öncede vardı.
Hürmetle göklere çıkan ulu oldu.

Devr-i adem kulu olduk bu uğurda .
Laklakla insanı kıran ulu oldu.

Aklın yolunda giden memnuydu ancak
Boş sözlerle gönderme yapan ulu oldu.

İdrâk-i anlam yolundan cayan vardı.
Kurtulma yolunda (ki) menfûr ulu oldu.

Anlamlı sözden payidar mı olduk ?
Fenden kalan cehli öven ulu oldu.

Mâil-i erbâb-a taş atmak edepti (?)
İkbâlle ferhunde zatlar ulu oldu.

Ab-IHayat der ki : yoktur bana faidendi.
Yermekte kastın ki (o) menfûr kaidendi.

/Mef’ûlü / Mef’ûlü / Mef’ûlü / Feûlün/


Ab-IHayat