sevdan da isyanım bu gece
gecenin karanlığında sıkılan bir kör kurşun gibi
yastığıma vurulan kan gibi yazmışım seni bedeni me




umurumda mı sanıyorsun dünya
ne eyleyim sensiz ben dünyayı
satmışsın üç kuruşa sevdanı
gönlü mü ne eyleyim sana




bırak akıntıya hayatı sensiz aka dursun
şah damarımdan kesmişler bırak ta
ölüm korkusu nedir yaşayayım
sensiz zaten ben ölmüşüm
gelen kör kurşuna namertcesine sırtımdan vurulmuşum



sensizliği mi aldılar benden sen yokken iyi idim ben
ne zaman ki baktım gözlerine,dünyayı satmışlar ne eyleyim ben
zaman durmuş, gök yüzünü adeta körlen miş
yarasalar simsiyah bulutların arasın da türemiş
kabus gibi bir dünya yarttım kendime seni ise şeytanım belledim


bırak artık lanet ediyorum senin sevgine de sanada
yetmedi mi artık hırçınca vurasın
zalimin zülmü senin yanın da hediyedir bana
sen beni öldürmeden gömdün toprağa




bir zamnlar aşıktım o pınar dolusu bakışlarına
sevmiştim seni ölümden kıskanırcasına
sen beni öle bir avuçladın ki bu dünyada
şimdi ne sevda var bende nede kalbim yerinde



çık git artık kabus dolu rüyalarımdan
görmek istemiyorum seni hayallerimde
her gece sabaha uyanırken
lanet ediyorum sevgime ve senliği me



onca zamn nerdeydin şimdi çıka geldin
zormuydu bensizlik hiç döktün mü göz yaşı
hiç dört duvara vurdun mu bu sevdalı başı
sen körsen ben seni ne eyleyim



sevmek bir erdem sevildiğini bilmek başka
sevildiğini bilerek aşka saygı göstermek
sen de ne saygı var nede sevgi
bırak artık bana saygın yoksa kendinede mi saygın yok

YAZAN: samet KARAOĞLU