Yık gitsin bu dünyamı nasılsa kimse bilmez,

Yalandan kim ölmüş ki söylemekle tükenmez.


Bir yürek satılırken o beyaz yalanlara,

Bakmaya değmez derken geride kalanlara.


Gönüldeki saraylar târ-ü mâr olup gitmiş,

Tükenmeyen sevdâlar ne yazık ki hep bitmiş.


Gül gülüşe kanıp da büyülenmişsen eğer,

Kelebek ömürleri bir baharlıkmış meğer.


Hilâf-ı hakikâtmiş kaf dağında görünen,

Zümrüd-ü anka imiş acılara bürünen.


Bu acılar bu tende otağ kurup dururken,

Hecrine mahkûm edip zincirini vururken.


Vuslâtını beklemek aşıkına haz verir,

Seni sevmek muradım lâkin sana naz verir.


Renklerin armonisi hazânda cülûs etti,

Yosun gözlerde vefâ ne yazık çabuk bitti.


Son mevsim de tükendi bi-mecâl girdim kışa,

Aşkın heyûlâsını nakşedelim bu taşa.


Soğuktur taşım yüzü amma vefâsı vardır,

Sevdâya düçâr olma varacak yolu dardır.








İrembağı