Bir palyaço öyküsüydü
Gülmek güldürmek
Bir acı sondu güldürürken gülememek
En değerli oyuncağını kaybetmek gibiydi
Belkide hayat.
Uzunca isteklerin sıralandığı gereksiz bir
Baş ağrısıydı belkide.
Düşünmeden yola çıkmaktı kimi zamanda
Kaybolup karanlığa karışmaktı
Anlamaktı karşındakini
Kıymet verip baki kalmaktı aşkına sevdasına
Uğruna ölünebilecek aşk madurlarına raslanmamıştı daha da
Henüz.
Anlatmak gerekli çektiklerimi ve ardından yaşayabileceğim dertleri
Kendimle kalmam gerek belki de
Adını bir süre hatırlamamam
Kavgalara karışıp kanlı darbelere maruz kalmam
Her nasılda olacaksa bir şekilde de kendimi masum gösterip
Kırıklardan oluşan bedenimi toplayıp
Sana koşmam
Garip olacak farkındayım ama kanayan yarama merhem olman
En azından beni anlayan biri olaraktan
Yanımda kalman
İnan beni ne kadar mutlu edecek


Anlatmam gerek çektiklerimi
Ve ardından sana yaşatacabileceğim dertleri
Uzunca uzağa atmak sana yakın olan mutsuzluk isteklerini
Farkına varmadan sen saplanmak gövdenin en can alıcı kısmına bir
Bıçak gibi
Sevgi ile düğümlenmiş yüreğini
Keşfedip alevlendirmek yeniden aşk ateşini yandırmak
Seni anlayabilmek
Bunca ihtimalsizliklerin arasında bir mutlu son olabilmek seninle
Anlatmak gerekli çektiklerimi
Ve senle yaşlanabilmek elele
Ömür yettiğince