Seslendirme nedeniyle geç te olsa bu güzel şiiri okuma fırsatı buldum.
Ben çocuk olamadım. küçük yaşta geçim derdi binmişti omuzlarıma.
sokakta oynayan arkadaşlarıma simit sattım onlarla oynayamadan...
Güzel bir konu
Güzel bir şiir....

Selamlarımla...

bizim zamanımızda sokak aralarında çocuk parkları yoktu.o yüzden dir belkide biz, çocuk olamadık,hele mutlu çocuk hiç
.Umarım parkta oynayan çocukların mutluluğu gerçektir.
Saygılar sevgiler

Yanağını pencereye dayamış
Karşı sokağa bakıyor çocuk
Mor entarisinden sızıyor yürek tıpırtısı
Elleri beyaz bir limon çiçeği
Gamzelerinden dokunuyor hayata

Yoldan bir adam geçiyor, kırkında
Yanında bir oğlan beşinci sınıfta
Hüzünlü bir şarkı söylüyor
Bal gibi tatlı söylüyor
Mavi gömleğinin omzunda
Ay ışığıyla serçeler yıkanıyor

Kelimeleri kalmamış sorulardan
Yaralı dizlerini saklıyor
“Hiç acımadı ki” diyor
Penceredeki yanağı yaşlı kız
Bir de gece ona inanmış gibi yapıyor


samimi ve duru bir şiir okudum..içinde hepimizden bir çocuk koşuyor

saygılarımla

TEBRİK EDERİM KALEMİNİZİ ŞİİR DOSTU GÜZELDİ ANLATIM

Bir el uzatanım oldumu
Şimdi soruyorum ben çocuk oldumu
Sahi ya siz evet siz
Hiç çocuk oldunuz mu ???

evet hemde çok güzel bir çocukluğum oldu,güzel şiirid,sevgilerimle...

Çok güzeldi ben çocukluktan hiç çıkmadımki çocukları çok seviyorum kimin işi olsa hasta olsa çocuklarına bakıyorum ALLAH rızası için ağlayan çocukları bir anda susturuyorum gitme zamanlarıda saklanıyorlar abla yanında kalalım diye kimileri uyuma numarasıda yapıyorlar..Ama iyikide varlar cennet kokulu güzellerim diyorum onlara ben..Yüreğinize sağlık..Selam ve dua ile..

Yüreğinize saglık çok güzel olmuş içerik dolu dolu bir şiirdi kutlarım kardeşim
saygılar..

hep bir yanımız çocuktur aslında

yaşanmamış dugularımız bir türlü büyüytmez yüregimizin

o hüzün köşesini

tebrikler hüzün yüklü dizelerin şairesine.

Aslında ne kadar büyüdük o da belli değil:)))
Hala çok zaman bir yanımız çocuk öyle de kalmalı bence, yoksa hayatın ciddi yanı ağır basacak.
Yüreğinize sağlık var olun.

Ah, sormayın bunları.
Yalnızlık vardı önce ve sonra...

herkes çocuk olurda;..
çocukluğunu yaşayacağı annesi olamaz...
çocukluğunu yaşayamaz ki...!
tüm çocukların annesi olsa.
anne...anne diyen dilleri hiç susmasa..
sahi;
benim annem nerde..!?

çooooooookkk eskilerden olmuşum,ama simit tepsim vardı,ayakkabı boya sandığım vardı,

çocukluksa eğer....

ben çocuk olamdım şairrr

deşme yaramı ....deşme

kutlarım

selamlar

ah ...keske yine cocuk olsam...yiner parklarda kosup oynasaydim...
gönül öyle kalmaya devam etsede beden yalanini yüzüne vuruyor...
icten dizelerdi...
tebriklerim her daim...
saygilarimla...

oldum...
Hala parmaklarım ağlıyor....

Çocuk olmak... Biraz hüzünle hatırladığım biraz buruk kaldığım çocukluğum...
Kalabalıklar arasında yalnız kaldığım çocukluğum.... Çiçekleri bilirmisiniz her biri farklı ilgi bekler..Kimi az suyu sever kimi çok... Kimi güneşi sever kimi ışığı...
Ben neyi sevdim bilen oldumu... Saran oldumu dizimdeki yarayı...Bilmediler kanayan yüreğimi..sarmadılar... saramadılar...
Hala kanar o küçük çocuğun kalbi... hala çoçuğum ben... Yaşım sonbahar olsa ne çıkar hala küçüğüm ben hala yaralı kalbim...

Dizeeriniz bana bunları yazdırdı... Hatırlattı çok eski yılları taze kapanmayan dizimin yarasını... sevgilerimle efendim... Siz çoçuk olmaktan vazmı geçtiniz?

Allaha şükürler olsun ki ben oldum.
ama çocuk olamadan büyük olan o kadar çok insanımız var ki.
güzel bir temayı işlemişsiniz.
kutluyorum
selam ile.

yüreginiz dert görmesin efendim...

harika bir yorum.. harika bir siir okudum güzel kaleminizden...

sevgi ve saygilarimi sunuyorum

.......

Gece korkuyla uyandığımda kâbusumdan
Hıçkırıklarımı duyup
Kollarına alan oldumu
Okul dönüşü içimi saran
İlk aşkın heyecanını


mazinin sandalında uzak diyarlara götürdünüz şair.duygulu bir şiirdi.kutlarım.

GÜLLER ŞAİRİ

oysa çocuktuk
güzel duygularımız vardı hayata karşı
ak sakallı amcalarımız,
ak yazmalı ninelerimiz vardı
bize bayramalarda şekerler verirler,
masallar anlatırlardı...

oysa çocuktuık
dünyaya sevgiyle bakardık
yüreğimizde kötülüğün izleri yoktu
sevdamız vardı
her yanımız aşk kokardı
ama eskidendi
çocukken
şimdi sararan yapraklara bakıpta
bir sonbahar hüznü yaşamak
buda karımızmiş...
sevgiler saygılar

Sonbahar hep hüzünlendirir mi insanı
Yine cam kenarında bir bir düşen yaprakları
Onları savuran rüzgarı izliyorum sessizce
Parkta oynayan çocuklar ne kadarda mutlu
Soruyorum
Ben hiç çocuk oldumu
Düştüğümde kanayan dizimi
Hiç saranım teselli edenim oldumu
Yoksa dizimle birlikte kalbimde mi kanadı
Gece korkuyla uyandığımda kâbusumdan
Hıçkırıklarımı duyup
Kollarına alan oldumu
Okul dönüşü içimi saran
İlk aşkın heyecanını
Yuvam dediğim yerde paylaşan oldumu
Ayağım takılıp düştüğümde
Bir el uzatanım oldumu
Şimdi soruyorum ben çocuk oldumu
Sahi ya siz evet siz
Hiç çocuk oldunuz mu ???

Tebrik ederim güzeldi şiiriniz.
Saygı ve selamlarımla.

Evet çocuk oldu herkes.Hayatlarının en saf ve temiz dönemleriydi belkide.O saflığı duruluğu koruyamayanlar büyüdü işte.O duyguların hiç ölmemesi dileğiyle.Selam ve saygılarım ile.Tebrikler sunuyorum güzel yüreğinize.

Herkes çocuk oldu çocukluktan geçti bir şekilde fakat acaba çocukluğunu yaşadımı bu tam belli değil. Tebrik ederim.

Buruk da olsa yüreğin sesi buraya kadar geldi. Dil ve yazım kurallarına biraz özen gösterirsen; dizelerdeki vurgunun bile farklı olacağını göreceksin. Hiç çocuk oldunuz mu diye bana sorduysan, cevabım aşağıda. Esen kal sevgilerimle.

Çocukluğumdan Damlalar.

Çelik çomak da oynadım
Saklambaç da küçükken.
Kimsenin topunu patlatmadım
Ahkam da kesmedim
Durup dururken.
Hele, top benim diye
Oyunun kurallarını değiştirmeye
Hiç kalkışmadım.

Köşe kapmaca oynarken
Kimseyi itip kakmadım
Köşeyi kapamayınca
Mızıkçılık da yapmadım.
Yine de, doğruyu söylemek gerekirse
İçim içimi yerdi
Yenildim diye.

Yanlışlıkla cam da kırdım elbette.
Top bu, yuvarlak
Nereye gideceği
Belli olmuyor ki.
Ama inanın
Cezam neyse ödedim
Annemin örfi idaresinde.

Bir karış suda
Küçücük balıkların peşi sıra
Koşmaktan yorulduğumda;
Çakıltaşlarından
Şehirler kurdum keyfimce
Denizin kenarına.
Şimdi bakıyorum da
Hata bende galiba.
Birileri görüp de yaptıklarımı
Doldurmuş binaları
Altınoluk kumsallarına.

Ne çocukluğumdaki deniz kaldı
Ne de ırıp çeken balıkçılar.
Çakıl taşları tanık anlattıklarıma
Hala ordalar...

17/05/2007
....Ayvalık...
H Hikmet Esen

H Hikmet Esen tarafından 10/22/2009 7:44:44 AM zamanında düzenlenmiştir.

Şimdi soruyorum ben çocuk oldumu
Sahi ya siz evet siz
Hiç çocuk oldunuz mu ???

---------------------
nilemem olmuşum evet
çocukluk geleceğin temeli
yaşıyamamış olanların gerçekten içlerinde hep eksik kalan acıtan eksikleri
çook anlamlı hüzünlü acıtan bir şiirdi geçmişimizi hatırlatan ellerinize yüreğinize sağlık

bunu bazen bende sorarım ................
cevabım "olamadım "olur................

yaşayamadan geçen zamanlar oluyor............
ardından bakakaldığımız...............


güzeldi şiir..........
tebrikler çokca............
sevgimle...........