Hüznünüzü verip, çocukluğumu almayacaktınız benden,
Her kış bitirmeyecektiniz dostluğumu, arkadaşlığımı,
Özletmeyecektiniz yazıma kışı, kışıma yazı,
Beni bende bırakacaktınız yıllar.

Kiminiz vatan bekçisi oldunuz,
Kiminiz ev emekçisi,
Daha süt kokunuz gitmeden,
Süt veren oldunuz.

Yok, korkutmayacaktınız beni,
Yok, yalnız kalmayacaktım,
Yeter, ürkütmeyin artık,
Yeter, gitsin zaman, bitsin her şey.

Gidin, sürmeyin renklerinizi üstüme ellerinizle,
Gidin, getirmeyin büyüklüğü yanıma göğsünüzle,
Susun, şarkılar konuşsun, siz susun,
Gidin, bulun o yılları, ağlatmayın hüznünüzle.

Ben miyim korkan bir tek?
Ben miyim duran olduğum yerde?
Aynıyız hala aynıyız. Peki.
Neden siz değiştiniz serde.

Kiminiz vatan bekçisi oldunuz,
Kiminiz ev emekçisi,
Daha süt kokunuz gitmeden,
Süt veren oldunuz.

Yok, korkutmayın beni,
Yok, yalnız kalmayacaktım,
Yeter, ürkütmeyin artık,
Yeter, gitsin zaman, bitsin her şey.

Siz susun, ben ağlayacağım sizin yerinize,
Siz kusun, ben kusmayacağım nefreti üzerinize,
Biz çocuğuz daha, ağlarız elbet,
Siz yüklenin bu yükü hayat zaten bitmez nöbet.

Ben büyümedim hala, sizle oynuyorum,
En dar zamanda yeniden, yeniden başlıyorum.

26.10.2008 KOCAELİ