dipsiz bir yataktayım
sen ilişince köşesinden
kanunsuz yaşamalıyım diyorum
tüm fizik, gelenek ve örf âdetlerine karşı



her saniyesi katran gecenin
örtüsüne sımsıkı sarılırken
yanağımı yaslamak istediğim bedeninle
usul usul yaklaşıyorsun


sözsüz kalmak buymuş işte
kalemin ucunu kırıyorum
ve
kim gelse açılmıyor artık
tekrar yazmak istemediğinden olsa gerek aşkı.



’’beni az, ama uzun sev’’ gibi cümleler sarfediyorum...



saçlarımı diriltecek ellerini çağırıyorum
günlerimin sancılarını sararsın biliyorum
sensiz geçen, sensiz geçmesine izin verdiğim günlerin



ben
kocaman bir yalnızlığım.
musalla taşının üstüne serdiğim özlemlerimle
son nefes çıkacaksa bile
sana dair olmalı bu biliyorum
bildiklerim ve hasretim yetiyor bana, sanma şimdilik
sanma biter
yorgun akşamlarımda
kadehime konuk olan
aşkın sahibi sen oldukça
son yok sonsuzluk var.................






’’beni az, ama uzun sev’’(Marlowe)