İhtimaller ötesinde
Kırılma noktası dedikleri bir yer var
Bilir misin
Sevdasız günlerin sancılı bekleyişlerinde
Ağlıyorken yüreğim
Düşük yaptı gönlüm
Bir vedanın kanlı ellerinde
Ve
Piç kondu aşkımın adı...

Neyle yoğrulmuştu hamuru
Nasıl işlenmişti alın yazgısı
Öğrenemedim bir türlü

Öznesi gizli
Nesnesi solgun
Yüklemi yorgundu cümlelerimin
Hiç durmadan zamirler tutuyordum hafızamda
Bu, şu, o derken dolu dizgin
"O"na takılıp tökezliyordu zihnim
Hangi sıfat tamlamasını alsam elime
Dolaylı tümleçler doluyordu avuçlarıma
Bitkin düşüyordu bedenim.

Kelimelerimi sürerken namluya
Mayın tarlasında açıyordu azap çiçeklerim
İhlal ediyordum tüm imla kurallarını
Çekip vuruyordum şiirlerimi acımadan
Şaşkın heceler eşliğinde.

Noktalar nihayetsiz
Ünlemler kifayetsiz kalıyordu sonunda
Noktalı virgüllere mecbur ediyordun beni
Harflerimi çalarak

Hiç acımadan
Parantez içlerine sıkıştırıyordum ’şimdi’leri
Kurban oluyordu öfkesine
Bitimsiz keşkelerin

Bir kapıdan giriyordum
Çaresiz adımlarımı sürüyerek
Aniden dikiliyordu karşıma
Sülfirik asit, pis kokusuyla
Dizilmişti ardı sıra tüm kimyasallar
Her biri yakıyordu genzimi acımadan

Orada
Ağlayan bir denklem vardı uzakta
Kıyamadım
Uzandım ellerine usulca
Canım yandı, kanadım
Alev alevdi parmakları tutamadım
Kaldırınca başını gururla
Gördüm ki gece gözleri kördü
Fısıldadı soluksuz kalmışcasına
Sadece ben olurum masalsı bir destanda
Tanıyamadın mı yıllardır beklediğin
Yollarını gözlediğini
Bilmez misin
Adım AŞK
Hadi çöz beni...

Birden
Karardı gök
Yarıldı yer küre
Depremler doğuruyordu toprak ana yine
Hıçkırdım
Öylesine
Tüm benliğimle

Hoşgeldin aşk
İsteme benden kimyanı çözmemi
Üstelik
Hiç ziyaret etmedin ki beni
Şimdi herşey için çok geç değil mi?


Eylül GÖKDEMİR/Asimaral