En sevdiğim rengin

Kıyısında acıttım denizlerimi
incitilmiş maviydi hayat
oyun bozan çocuklar gibi
bırakılmıştı ellerime kum

Herşey kalanlı ıslandıkça

Tuz tadında şarkıya martı

kıyısındaydı gerçeklerin çırpındı
çığlıktı..korkmadı gıtmedi

Oynayanlar oyun dedi..inanmadım
En güzel yerinde bırakıyorlardı

Kumdan kaleleri yarım
bırakıp gıdıyorlardı

Enkaz gibi bir gülüş .arda .kalan

sonrası
Yüzüne ne olduğunu anlamamış
Bir çocuk karmaşası çizdiler


...





Bilirsin ne desem yarımdır


Aşk desen
Dilinde dalgaların hala
Med desen yarim
Kısmet gibi ...
Cezire yazmışsa adını
Masal boyu yürümem olur

Gülüşün olur acıyı gıdıklaya gıdıklaya

ne çok şiirsizim bilsen

Adı yok oyunlarında
Ne yazdıysam az
Ne sustuysam çok
Yalnızlı

Kalmışın orta yerinde
Yalnızlıksa yalnızlığın işte

Aşk ıse aşk hala
Sonrası yok şarkıların
Sevmelerim düşmüş
Düşlerim kanamış

CANIM ACIMIŞ
hepsi bu

İstanbul kadar karışmışım
Aklım karışmış
Yağmış yağmalanmış


içime içimden söyledim

hiç gelmedin ki gidesin


kaç asır daha ertelenir sin
Sakladıklarına saklanırsın
kaç ömür daha yetersin sana


Bitirdiklerine sus sen
Söyleme
Her başlangıcı belli

Ayrılıkta neki

Gelme sen yeter
Gelmeyiver
Sevmek nedir
Dillleri tutulası

Bilme sen

BİLMEYİVER

şiirim kaçtı ...
öyle çok ki susulası

...

zorla sevme güzel
SEVME SEN SEMEYİ VER


sonrası hep ayrılık olur