“Sus! Konuşma
Şimdi sadece beni dinle
Neden yada niçin diye sorma !
Böyle olmasu gerek “
Diye başladı sözlerine
Dayanamadım çalıştım konuşmaya
Eliyle susturdu beni…

Onu dinlememi hiç bu kadar istemezdi
Hep ben konuşurdum
O ya gülerdi yada bana bakardı
Ne oldu bu sefer roller mi değişti acaba?
Gözlerine bakıyorum eski ben yokum artık
Kelimeler , boğazıma sarılmış iki el gibi
Konuşmamı ve nefes almamı engelliyordu
Konuştu…
Dakikalarca hatta saatlerce
Sanki onu dinlediğim zamanların acısını alırcasına
Konuştu…
Hiçbir kelimesini anlamadım.
Aslında dinlemedim de zaten
Aklımda kalan sadece şu sözlerdi,
Bir ömür silemediğim aklımdan

“Senden son dileğim buraya kadar !”
Dedi ve gitti…


Ben hala gittiği yerde gidişine ağlarken
O kim bilir hangi gönüllerde günü gün ediyor
Bilmiyorum ama …!
Boğazımda hala düğümlü kalanlar
Bir kez olsun kal diyemediğim bu düğüm
Ömrümdeki son günümdü…


By Ümit Nebil