Bir ufak haykırıştı her şey gözlerimde
Sen duymuyordun ben ise sana bakıyordum
Kelimelere yükledim gözlerimdekileri sana sundum
Biraz geç oldu tüm korkularımdan sıyrılmam
Çözüldü dilim, anlattı sana her şeyi bekledi
Belki sana hep çok büyük gelene kelimelerim
Aslında ne kadarda küçüktür…
Onlara yüklediğimiz anlamlar büyütür onları
Benim seni gözlerimde büyüttüğüm gibi
Susmalıydım belki biraz daha
İnceden inceden işlemeliydim sana kendimi
Yapamadım içimde ki sana yenik düştüm…
Aslında kelimelerim o kadar büyük değildi ne dersin..
Şimdi kalkanlara büründüm korkularımla savaşıyorum
Kaybetmek korkularım bazen ağır yaralar alsam da pes etmiyorum
Çünkü kazanan seni alacak….
Ama benim seni bırakmaya hiç niyetim yok…

Köşe başında önce kendimle ve geçmişimle savaşırken
Birde baktım seni kaybetmek korkusuyla savaşır oldum
Tüm acılarımı unutursa da bu korku
Daha savaş yeni başlıyorum sensiz bu günlerde…

Ümit Nebil