Akşamın karanlığında,
Kalmış karanlık yüreğimden,
Ağlarken gözlerim,
Dökülen gözyaşlarım çiğ olup
Yığılırken gül taçlarına,
Gün sona erer

Hayat yükseklerine kırlar düşer şimdi,
Karanlıkta kalmış yüreğimde
Kış uykusuna hazırlanmakta duygular
Serin ekim akşamında,
Sen ise hala yoksun,
Aradığım hazan yaprakları
Kırağılar altına saklanırken,
Sana uzatılan yürekten, yüreğin,
Ömür tepelerine düşen karlara rağmen
Gözlerimde açar kış gülleri
Ağlayamıyor bile.

Yalnızlığın hüznünden göçüp giderken
Ömür dünyadan sensiz,
Çekilir yapansa;
Sadece hayalinle yanaklarda açan, kış gülleri,
Ömür akşamını
Solarken güz gülleri sevda bahçesinde,
Gizlice dökülen gözyaşlarının sarhoşluğunda,
Geceye kavuştuğunda dünyaya,
Sensiz bir kış daha başlıyor düşlerde,
Dikenler batmasın yüreğe,
Hasret olup diye ömrün giderayak vaktinde,
Aç yüreğini kış gülleri üşümesin,