Orda bir köy var
Okumuştum bir romanda
Gülün dikeniyle adını yazan
Yamacında yıldızları andıran
Tanrıcaların güzelliğine soyunan
Bir sessizlik içinde Şiirince.


Kiliseler çağ yorgunu, uzandıkları gökmavisinde
Tarihin vitrinlerinde gülümseyen Helâna
İnişli çıkışlı sokakları, evler yamaçta
Ve akasyaların kokusu en gizli yerinde
Kapılar önünde kır saçlı hanımlar
Yatırmışlar mahzene, Şirince şarabını.


Nice sevdalara tanık olan Şiirince
Ateşle dans eden ıssızlığın
Mavisine dağıldı külleri
Hangi taşına dokunduysam
Eski bir masal çıktı içinden.


Sabahları menekşelere boyandığı sokaklar
Umut rüzgârlarına kapılıp giden sevgililer
Hüzünlerini, sevinçlerin,i güz yapraklarına takmışlar
Mehtap gümüş rengine girer geceleri
Güzelliğini örtmeye düşünmez inceden bu köy.


Yeryüzünde dünyayı buluşturan
Pembe sarı güllere döner, insan sende olunca
Hangi aşıklar senden aşklarını gizler
Destanlar yazıldı adına sen,aşk kokan Şiirince.


Nuri Dağdelen