Hatırlamadığım bir zaman dı.
Öylesine karşılaşmıştı yollarımız.
Ne kadar zaman beraber yürüdük? Bilemiyorum.
Yine hatırlamadığım bir zaman da savrulduk uzaklara.
Anı mı olduk artık? Yapma, hiç yakışmıyor.
Alışması ne kadar zor bu sözcüğe. Ama alışır insan çok zor değil.
Nelere alışmadık ki....
Çelişkili yaşamlarımız için kurduğumuz cümleler.
Sevmiyorum diyip de sever yaşadıklarımız.
Yapamam diyip de yaptıklarımız.
Sen ve ben...
Biz...
Güzel bir kelimeydik bir zamanlar.
Kelime olmaktan öteye geçemesekte.
Kırılmamalıyız birbirimize.
El sıkışıp ayrılmalıyız yaşattıklarımızın hatırına.
İnsanız.
Olur da bir gün bir yerde karşılaşırız.
Hiç değilse gözlerimizi kaçırmamalıyız.
Çünkü;
" İnsan söylenenleri ya da yapılanları unutur, ama onlara hissettirdiğimizi asla unutmaz "

Sen…ve…ki….
Hangi mevsimde gelmiştin
Çıkaramadım
Galiba soğuktu
Ve
Yağmur çiseliyordu inceden
Ki
Isıtmıştı gelişin
Üstelik sana
Gel
Dememişken

Sürekli bahar olmuştu
Sonrası
Ve
Bademler açmıştı
Ki
Zamansızlık şaşırtmıştı
Tabiat henüz
Derin uykudayken

Aniden bastırmıştı kış
Beklemezken gidişini
Ve
Karlar yağmıştı
Ki
Öylesi sıcakken
Gidişin üşütmüştü
Gelişine daha
Alışamamışken

Eser Aslanlı
izmir