2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1385
Okunma
YILLARDIR,SEVMEYİ VE SEVİLMEYİ ARAYAN ARKADAŞIM,EMİN OL ZAMANIN BİR YERİNDE KARŞINA ÇIKACAK VE SENİ SENDEN ALIP ÇOK UZAKLARA GÖTÜRECEK,SONRA KENDİNİ ARAYIP BULMAYA ÇALIŞACAKSIN...ŞİMDİ BENİM YAŞADIĞIM GİBİ
BU ŞİİR SANA İTAFEN....
Nihayeti altmış yıl, ömürde yaşam,
Şu cihanda gülmedim, onadır tasam.
İnsana sevgi tat verir, simide susam,
Sevilip sevemeden tükendi ömrüm!
Bundan gayri, seven olsa ne yazar,
Tüketilip bitirildim azar azar.
Kaş kaldırıp kimseye etmedim nazar,
Bir sevgilim olmadan, tükendi ömrüm.!
Halden anlayan insancıl, kıymet bilendim,
Bir sel geldi yıkıldı, gönülde bendim.
Kimi ağamdı kimi paşam, kimi efendim,
Vefasız dünyada, sevenim olmadan tükendi
ömrüm!
Bana sabret diyorlar, demesi kolay!
İşte halim ortada, etmeyin alay.
Ruhu sevgi parlatır, bakırı kalay,
Bir sevenim olmadan tükendi ömrüm!
İnsana sevgi gerek, ne mal ne melal!
Güven duyduğumda geldi, en kötü zeval.
Bir vefalı yâr gerek, gerisi maval!
Ama ne yazar, sevip sevemeden tükendi
ömrüm!
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz