Baba fakir, aile aç.
Köye geldi bir sığırtmaç.
Ana arsız, ar’a muhtaç!
Kızı gören vay okuyor.

Yoldan geçer baş eğerek.
Mahcup güler göz süzerek.
İşvesiyle söz düzerek!
Gül teninde bey vuruyor.

Ay misali, on dördünde.
Seme kalbi, aşk virdinde!
Sevgi arar, kurt yurdunda!
Körpe dilde huy dokuyor.

Baba zayıf. Değnek ağır!
Ova yazı güder sığır.
İyi kötü bilmez sağır.
Her hâliyle toy duruyor.

Ana kurtlu, kutu horlar!
Mala mülke gözü parlar.
Yerli yersiz kabı zorlar,
Hasebiyle şey kuruyor!

Suspus oldu, ata abi,
Kız açıldı kabak gibi.
Arzuları azgın debi!
Uğultusu fay oluyor!

Uhdesinde tatlı sızı,
Okuyana açık yazı,
Sere serpe yatıp bazı,
Görenlere ayy çekiyor.

Yetmeyince fakirhâne,
Her hâliyle yedi nane!
Nere dönse dolu kene!
Kim istese pey veriyor.

Çoban kızı köyün gülü,
İhtirasın haz müşkülü,
Halil çaldı o püskülü,
Elden ele pay ediyor.

O kucaktan bu kucağa,
Adı çıktı dört bucağa,
Gebe kaldı kör ocağa!
Şerefsize mey doluyor.

Yattı kapı eşiğine,
Dayak yedi düşüğüne,
Gözyaşları beşiğine,
Sel beledi çay akıyor.

Çocuğuyla on beşlik dul,
Namusuna geçirdi çul,
İhtiyara varıp bir kul,
Zehir zıkkım kay çıkıyor.

Yok ki bahtın falı alı!
Dara yontar her hayâli!
Yaşlı dulun genç ayâli,
Talihine oy çekiyor.

Salih ERDEM
05.06.2005.15:00
19.05.2007 01.15 / AYDIN