dallarıma çok yüklendiniz aylardır
çekemez oldu bedenim
ruhum parçalandıkça biriktiniz
yeşilim kalmadı şimdi sarıya çaldı rengim
ya da kahverengi
sonu yok oluş
yapraklarım dökülememekte
sonbahara geçenkinden daha çok hediyem var
birikti yığıldı üstüme hepsi


arada bir yeşillendi sandım
aydınlanır gibi oldu içim
yanılmışım meğer
yalancı baharmış
adı da ilkbaharmış
çiçekler,tomurcuklar, yapraklar falan
hepsi yandı kül oldu
yaklaştıkça sıcak, bedenimi acıya boğdu
yağmurlar bile söndüremedi bu koru
öyle bir kor ki
birinin bittiğini sanıp
bir yenisinin kaygısıyla uyandı yüreğim
oradan oraya


…ve yine sonbahar
dökülmüyor çürüyen yanlarım
gitseler boş kalsa dallarım
üşürüm elbet ama direnirim
yalnızlığım bedenimi terbiye eder bilirim


yapraklarım
bir sonraki ilkbaharda yine gelirsiniz
bir mevsim ara verin
yalnız bırakın biraz da
belki bu sefer yalancı olmaz baharım
gerçek bir ilkbaharın sevinciyle coşarım


...ama şimdi sonbahar
hazanım,
teker teker gelsin acılarım
dallarımı kırmadan lütfen…