Bana bıraktığın hüznü suluyorum
hepsi delişmen bir çiçek…

çocukluğu kaçırıyorum fotoğraflardan
kurdelesi soluk, dizi bereli izler…

yakut gülüşler kızarıyor her dem
okları kendine dönen düzen
korkma tut incinen yerleri
öyle alıştık ki hüzünle sevişmeye.

yazboz hayat yüzü kılıfsız
hangi tohum sevgi eker kıraçlığa…

eli nasırlı yüzündeki çizgiler sıra sıra
acısı kırık keman notasız çalan…

insan dediğin hangi türevden
vicdanı batak sevgisi saman alevinde
geçtiği görülmemiştir ceylanların nehirleri
orman kara büyü denizler kan revan…

yüzünü boyamış nice güneşle
timsah gözyaşına aldanıştır bu hayat…

bak geçti alnında yaşam rüzgârı
yönleri bilmezsin ki hangi yel değdi…

tarhlarında sıralı menekşeler
moruna yenilen hercailer
al ne varsa kaderden birer birer
söz tükendi kırık kalemden.

bir şiir saklıyorum cebime
eskiler derki vasiyet…

okunur mu bilmem şair sözü
imgeden anlar mı insanın körü…



Not. Site düzenlemesinde silinen şiirimi
tekrar ekliyorum.
Çok güzel yorumlar vardı, üzgünüm silinmiş
Site yönetiminden öğrendim ki;
o gün eklenen tüm yazı ve şiirler silinmiş
teknik müdahalelerden dolayı.
Teşekkürler.

..bruegel - körler resmi.
sayın onlyyou öneri ve katkılarından dolayı
çok teşekkür ediyorum.