Bittiğinde gece,
Bir kadın ağlar köşede eteği lekeli yüreği temiz
….

Karanlıklar kuşatırken dört bir yandan gözlerini
Suskun feryatlar yükselir kırılmış terk edilmiş kalbinden
Ve tutacak bir yer ararken iğreti duvarlarda
Hayatın izlerini bırakır parmak uçlarıyla

Solgun yıldızlara bakar bir müddet yaşlı gözlerle
Yoksa solan kendisimidir bilemez
Avuçlarında ateş, adımlarında sessiz bir telaş
Son vapuru kaçıran yolcular gibi pişmanlık fayda etmez
….

Bittiğinde gece
Bir kadın saklanır gölgelere, görünmemek için kimseye
….

Hüzündür hep yaşanılanlar yılların yorgunluğuyla bitlikte
Zaman akıp gider, bir tek geceler bitmez

Kaldırımlar dökülür ayaklarının altında
Yüksek topukları kırılır bazen ayakkabılarının,
Burkulur bileğin
Çabuk geçer beden yaraların silinir zamanla izleri
Her düştüğünde çıkarsın da çukurlardan yeniden
Ya yürek yangınların?
Ya nasıl biter aldatılmışlıkların?

Ey geceyi iliklerine kadar giyinen kadın/kadınım
Çıkar diğer tüm giysilerini
Büründüğün gece yeter sana
Sarar tülsü bir karanlık örselenmiş tenini

Ve aldırma…
Hayat bu bazen insana oyunlar oynar
Payımıza yalnızlık düştü
Ki sana bir de fazladan ihanet
Şimdi sevda ikimiz için de ağlar
….

Bittiğinde gece,
Bir kadın ağlar köşede ellerinde ihanetin izleri
….

Kadın/kadınım
Sustur kelimelerin sesini
(At içine her zaman olduğu gibi)
Sesler yanıltır sözler aldatır
Sadece yüreğinin hissettiği yöne git
Bir gün beklendiğin yeri bulursun
Bir gün gelir beklediğin vakit
Her şeyi unutursun.


Bittiğinde gece,
Bir kadın ağlar köşede eteği lekeli yüreği temiz

Hüseyin AKOVALI